بیداد

 احمد شاملو... من و تو یکی دهانیمکه با همه آوازشبه زیباتر سرودی خواناست.من و تو یکی دیدگانیمکه دنیا را هر دَم                در منظرِ خویش                               تازه‌تر می‌سازد.نفرتیاز هرآنچه بیداد...

 

شمس لنگرودی...

 

اگر که نگویم دوستت دارم

نامم را از یاد خواهم برد

اگر که نگویم دوستت دارم

شب برای همیشه

در آسمان خانه ی ما

خواهد ماند .

 

بیداد...

 

محمود درویش...

 

پیشانی‌ات وطن من است

به من گوش کن

و چون علفی هرز پشت این نرده‌ها رهایم نکن

همچون کبوتری در کوچ

مرا وا نگذار

همچون ماه تیره روز

و بسان ستاره‌ای دریوزه

در میان شاخسار

مرا با اندوهم رها نکن،

زندانی‌ام کن با دستی که آفتاب می‌ریزد

بر دریچه‌ی زندانم

بازگرد تا بسوزانی‌ام،اگر مشتاق منی،

مشتاق من با سنگ‌هایم، با درخت‌های زیتونم،

با پنجره‌هایم… با گِلم

وطنم پیشانی توست

صدایم را بشنو و تنها رهایم نکن...

 

بیداد...